To ξέρω πως κάποτε θα ‘ρθει ο καιρός
που θα ‘χεις στερέψει, και τότε θα ‘ρθω
εθελόντρια από την χώρα των Φαιάκων
για να γίνω πάλι η Μούσα σου
το ξέρω πως θα ‘ρθει αναπόφευκτα
κι 0 ο καιρός που θα ‘χω πια νικηθεί
και τότε θα ‘ρθεις μισθοφόρος
για να πάρεις τα λάφυρα
όμως τ ώ ρ α που εξαντλούμαι
σε διαδρομές ανυπόταχτες
μη μ’ αναζητάς για να γίνω η πυξίδα σου
μάταιο πόνημα σε καιρό θολερό
πάντα τυχαίνει να ‘ναι η κατάσταση αλλιώς
πάντα προφτάνει και
συμβαίνει το μοιραίο
κι ένα λάθος πάει πριν το
σωστό
σκίσε τους χάρτες σου γιατί την δική μου
πατρίδα δεν την γράφουν
και θα σε πάνε σε τόπο που δεν υπάρχω εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου