Κώστας Καρυωτάκης, "ένα ξερό δαφνόφυλλο…" . Στην πραγματικότητα το συγκεκριμένο ποίημα είναι άτιτλο, από την συλλογή "Ελεγεία και Σάτιρες" (1927).

Ένα ξερό δαφνόφυλλο την ώρα αυτή θα πέσει,

το πρόσχημα του βίου σου, και θ' απογυμνωθείς.
Με δέντρο δίχως φύλλωμα θα παραμοιωθείς
που το χειμώνα απάντησε στου δρόμου εκεί τη μέση.


Κι αφού πια τότε θα' ναι αργά νέες χίμαιρες να πλάσεις
ή ακόμη μια επιπόλαιη και συμβατική χαρά,
θ' ανοίξεις το παράθυρο για τελευταία φορά,
κι όλη τη ζωή κοιτάζοντας, ήρεμα θα γελάσεις.