Σοφία Ισμήνη, «Πηνελόπη δεν θα έρθω. Με αγάπη, Οδυσσέας»

Ξέρω έναν Οδυσσέα που δεν έφτασε ποτέ.

Σκιάχτηκε Συμπληγάδες, σημεία και τέρατα, προτού καν βγει στα ανοιχτά. Στα πρώτα κύματα τράβηξε ανάποδα κουπί και έκανε πίσω ολοταχώς.

Ένας Οδυσσέας δειλός.

Κάποιοι είπαν πως ήταν άνθρωπος, γι'αυτό και αδύναμος, μα εκείνος που έχει την τόλμη να τάζει αγάπη, πρέπει να έχει και τη δύναμη να εκπληρώνει το τάμα του.

Η έστω την τσίπα, να μην παριστάνει με τόσο θράσος το θεό.

Διαφορετικά η Πηνελόπη του, μαζί με την Ιθάκη, χάνει και την πίστη της.

Είναι κι ένας Οδυσσέας που βολεύτηκε στην αγκαλιά κάποιας Καλυψούς. Άραξε τις υποσχέσεις του γυρισμού σε μια ξέρα και έσπευσε να πιει έρωτα σε προσφορά, με το κιλό.

Πότε εδώ, πότε εκεί, φτηνό το κρασί αλλά τη δουλειά του την κάνει, η ματαιοδοξία του ξεφαντώνει και το τίποτά του αποκτά ουσία –για όσο κρατήσει η μέθη και ένα πρόχειρο κρεβάτι.

Είναι και μια Πηνελόπη, που πνίγεται στις αναθυμιάσεις μιας Ιθάκης, που βυθίστηκε στο οινόπνευμα και στο βαρύ πατσουλί.

Γνωρίζω κι έναν Οδυσσέα, μονίμως αργοπορημένο.

Δικαίως φέρει τον τίτλο του πολυμήχανου, αφού σκαρφίζεται με δεξιοτεχνία χίλιες δυο προφάσεις προκειμένου να καθυστερήσει την επιστροφή του.

Ο άνεμος σχεδόν ποτέ δεν είναι ούριος, γι'αυτό και αναβάλλει λέει το ταξίδι. Άλλοτε το πλήρωμα μηχανορραφεί εναντίον του και χάνει για λίγο τον προσανατολισμό του. Είναι κι εκείνες οι Σειρήνες, που βρίσκουν τελικά τον τρόπο να τον παρασύρουν και –άθελά του πάντα, τις ακολουθεί.

Η Πηνελόπη του στην άλλη άκρη της γραμμής, αγκαλιάζει γεμάτη ντροπή την κάθε δικαιολογία του, σε μια Ιθάκη που έχασε την αξιοπρέπειά της.

Υπάρχει και ένας Οδυσσέας που κάποτε έφτασε, αλλά η Πηνελόπη δεν ήταν πια εκεί.

Είτε γιατί εκείνος άργησε πολύ, είτε επειδή εκεινής δεν της ταίριαζε ο ρόλος που της ανέθεσε η ιστορία.

Μπορεί να έφυγε με κάποιον από τους επίδοξους μνηστήρες της, μπορεί να πληγώθηκε θανάσιμα από την προσμονή του αγαπημένου που δεν έλεγε να φανεί ή μπορεί και να μην της άξιζε τελικά το ταξίδι που έκανε για χάρη της –ποιος ξέρει.

Εγώ το μόνο που ξέρω, είναι πως κάπου εκεί έξω ένας Οδυσσέας αγωνίζεται να φτάσει σε ένα μέρος που υπάρχει μονάχα στη φαντασία του.

Και κάπου παραπέρα, σε ένα ξεχασμένο προορισμό, είναι μια Πηνελόπη που περιμένει.

Κι οι δυο στις Ιθάκες που σβήστηκαν από το χάρτη.