Γδύσου.
Δείξε μου τα νύχια σου,
τα δόντια σου,
ας κομματιαστούμε,
ας γευτούμε,
ας ματώσουμε σάρκα.
Ώσπου να κοκκινίσουν τα μάγουλα της νύχτας,
ώσπου η σελήνη να δαγκώσει τα χείλη αμήχανη,
να βρέχει ανάσες κι αγκομαχητά,
να μην ξέρουμε πια
ποιος είναι ποιος.
Θέλω να βυθιστώ στις φλέβες σου,
ν´ αναστενάζεις κόκκινο
και μαύρο
και πορτοκαλί
πάνω στο δέρμα μου,
αγαπημένη.
Είναι το στόμα σου το σπίτι μου
κι εγώ ξενιτεμένος που βρίσκει
τ´ άσπρα σκαλιά των δοντιών σου
ν´ ανέβει πάλι τη ζωή του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου