Νίκος Καζαντζάκης, απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου "Αναφορά στον Γκρέκο"

… Ο ήλιος βασίλεψε, θάμπωσαν τα βουνά, οι οροσειρές του

μυαλού μου κρατούν ακόμα λίγο φως στην κορφή τους, μα 

η άγια νύχτα πλακώνει, ανεβαίνει από τη γης, κατεβαίνει 

από τον ουρανό, και το φως ορκίστηκε να μην παραδοθεί, 

μα το ξέρει, σωτηρία δεν υπάρχει, δεν θα παραδοθεί, μα θα 

σβήσει.

Ρίχνω στερνή ματιά γύρα μου, ποιον ν' αποχαιρετήσω; τι ν' 

αποχαιρετήσω; τα βουνά, τη θάλασσα, την καρπισμένη 

κληματαριά στο μπαλκόνι μου, την αρετή, την αμαρτία, το 

δροσερό νερό; Μάταια, μάταια, κατεβαίνουν όλα ετούτα μαζί 

μου στο χώμα.

.....

-Φτάσε όπου δεν μπορείς!...