Κώστας Βασιλάκος, Το μέτρημα ( από την ποιητική συλλογή " Αυτογνωσία " )

Εγώ σου έλεγα,

ότι στις δύσκολες στιγμές 

αυτοί που προστρέχουν 

σε βοήθεια,

είναι μετρημένοι στα 

δάχτυλα των δύο χεριών.

Εσύ επέμενες,

ότι και τα δάχτυλα 

του ενός χεριού είναι 

αρκετά.

Σήμερα, 

οφείλω να παραδεχθώ,

ότι κάναμε και οι δύο 

Λάθος.

Δεν χρειάζονται πλέον 

χέρια για μέτρημα.

Είναι περιττά.

Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη
φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι
κλεμμένοι, κρυμμένοι, κρυφά δανεισμένοι
τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί , φοβισμένοι
δικοί μου και ξένοι, λαμπροί και θλιμμένοι
σε σχέσεις, σε σπίτια καλά κλειδωμένοι.
...........................................................
Φοβάμαι...πως χάνω το μέτρημα .